[ad_1]
Shkruar nga: Dr.Valbona Blaku – OML
Hepatiti është një
gjendje e karakterizuar nga inflamacioni dhe, ndonjëherë, zgjerimi i mëlçisë.
Ka shkaqe të ndryshme, njëra prej të cilave është infeksion nga një virus I
quajtur virusi i hepatitit B. HBV është një nga pesë “viruset e
hepatitit” të identifikuara deri më tash që dihet se kryesisht infektojnë
mëlçinë.
Katër të tjerët
janë hepatiti A, hepatiti C, hepatiti D dhe hepatiti E.HBV përhapet me anë të kontaktit me gjak
ose lëngje të tjera të trupit nga një person i infektuar. Ekspozimi mund të
ndodhë, për shembull, me anë të ndarjes së gjilpërave për përdorimin e drogës IV
ose me anë të seksit të pambrojtur.
Njerëzit të cilët jetojnë ose udhëtojnë në zona të botës
ku hepatiti B është i përhapur, kanë një rrezik më të madh. Nënat që janë të
infektuara mund të kalojnë infeksionin tek bebet e tyre, zakonisht gjatë ose
pas lindjes. Virusi s’ përhapet me anë të kontaktit rastësor, si mbajtja e
duarve, kollitja ose teshtitja.
Sidoqoftë, virusi mund të mbijetojë jashtë trupit deri në
shtatë ditë, përfshirë në gjak të tharë, dhe mund të kalohet duke ndarë sende
të tilla si rroje ose furça dhëmbësh me një person të infektuar.
Vaksinat efektive të hepatitit B janë në dispozicion
prandaj edhe në kujdesin shëndetësor filluan të vaksinojnë foshnjat gjatë
lindjes. Kursi i infeksioneve HBV mund të ndryshojë nga një formë e butë që
zgjat vetëm disa javë në një formë më serioze kronike. Ndonjëherë HBV kronike
çon në komplikime serioze si cirroza ose kanceri i mëlçisë.
Disa nga fazat ose format e ndryshme të hepatitit B
përfshijnë:Infeksion akut – prania e shenjave dhe simptomave tipike me një test
HBV pozitiv.
Infeksion kronik – infeksion i vazhdueshëm me virusin e
zbuluar nga testet laboratorike të shoqëruara nga inflamacioni i mëlçisë.
Bartësi infektiv – infeksion i vazhdueshëm (i përcaktuar nga testet HBV) por
asnjë inflamacion i mëlçisë (transportuesi është dikush që mund të duket se
është në gjendje të mirë shëndetësore, por strehon virusin dhe mund të
infektojë potencialisht të tjerët).
Infeksion i zgjidhur ose joaktiv – s’ ka më asnjë dëshmi
të infeksionit; testet e antigjenit viral dhe ADN-së janë negative dhe s’ ka
shenja ose simptoma të inflamacionit të mëlçisë (megjithëse, në shumë raste,
virusi është i pranishëm në një gjendje joaktive në mëlçi dhe mund të
riaktivizohet). Riaktivizimi – kthimi i infeksionit HBV (zbuluar nga testet
HBV) me dëmtim të mëlçisë në një person që ishte transportues ose që kishte një
infeksion të zgjidhur, joaktiv. Kjo më së shpeshti ndodh tek personat e
trajtuar me kimioterapi për kancer ose me ilaçe që shtypin sistemin imunitar të
përdorur për tretmanin e sëmundjeve autoimune ose pas transplantimit të
organeve.
Mund të ndodhë edhe gjatë tretmanit të hepatitit C (HCV)
te njerëzit që gjithashtu kanë qenë të ekspozuar ndaj HBV në të
kaluarën.Megjithëse një infeksion potencialisht serioz, infeksioni akut HBV
zakonisht zgjidhet vetë në shumicën e të rriturve. Foshnjat dhe fëmijët kanë
tendencë të zhvillojnë një infeksion kronik më shpesh sesa të rriturit.
Përafërsisht 90% e foshnjave të infektuara me HBV do të zhvillojnë një gjendje
kronike. Për fëmijët midis moshës një dhe pesë vjeç, rreziku i zhvillimit të
hepatitit kronik bie në mes 25% dhe 50%. Mbi moshën 5 vjeç, më pak se 5% e
infeksioneve HBV bëhen kronike.Shumica dërrmuese e atyre me infeksione kronike
s’ do të kenë simptoma.
Për infeksione akute, simptomat (kur janë të pranishme)
janë shumë të ngjashme me ato të llojeve të tjera të hepatitit akut, megjithëse
s’ shfaqen simptoma në mbi gjysmën e atyre me infeksion akut HBV.
Simptomat përfshijnë ethe, lodhje, vjellje, të vjella dhe
verdhëza. Me hepatit akut, mëlçia dëmtohet dhe s’ është në gjendje të
funksionojë normalisht. Mund të mos përpunojë toksina ose produkte të
mbeturinave siç është bilirubina për largimin e tyre nga trupi. Gjatë rrjedhës
së sëmundjes, nivelet e bilirubinës dhe enzimave të mëlçisë në gjak mund të
rriten. kurse testet si bilirubina ose një panel i mëlçisë mund t’i tregojnë
një mjeku të kujdesit shëndetësor se dikush ka hepatit, ato s’ do të tregojnë
se çfarë e shkakton atë.
Testet që zbulojnë infeksionin me një virus hepatiti mund
të ndihmojnë në përcaktimin e shkakut. kurse testet tjeranuk janë specifike
vetem për HBV, teste të tjera të mëlçisë si aminotransferaza aspartate (AST),
alanine aminotransferaza (ALT), dhe gamma-glutamyl transferaza (GGT) mund të
përdoren për të monitoruar përparimin e sëmundjes.
Në disa raste, mund të bëhet një biopsi e mëlçisë për të
vlerësuar se sa dëm i ka shkaktuar mëlçisë.
Pse nevojitet te testoheni per HBV-Kryesisht për të
kontrolluar dhe diagnostikuar infeksionin akut ose kronik të hepatitit B (HBV),
për të zbuluar një infeksion të mëparshëm, të zgjidhur të hepatitit B, ose
ndonjëherë për të udhëhequr dhe monitoruar tretmanin. Kur nevojitet te testoheni
-Kur keni faktorë rreziku për infeksion HBV ose kur keni shenja dhe simptoma të
hepatitit, të tilla si verdhëza ose nivele të ngritura të pashpjegueshme ne
gjak të alanine aminotransferazës (ALT), një enzimë e lidhur me mëlçinë; kur
keni një gjendje që kërkon kimioterapi ose ilaçe që ulin sistemin tuaj imunitar;
kur jeni duke u trajtuar për HBV ose hepatit C (HCV); kur është e paqartë Po qe se
keni imunitet dhe mjeku juaj i kujdesit shëndetësor po mendon t’ju japë
vaksinën e hepatitit B.
Hepatiti B është një infeksion i mëlçisë i shkaktuar nga
virusi i hepatitit B (HBV). Testet e gjakut të hepatitit B zbulojnë proteina
virale (antigjene), antitrupa që prodhohen si përgjigje ndaj një infeksioni,
ose zbulojnë ose vlerësojnë materialin gjenetik (ADN) të virusit. Modeli i
rezultateve të testit mund të identifikojë një person që ka një infeksion aktiv
aktual, ishte ekspozuar ndaj HBV në të kaluarën, ose ka imunitet si rezultat i
vaksinimit.
Testet e hepatitit B mund të referohen kur dikush ka
shenja dhe simptoma që ofrojë informata per hepatit akut si –ethe,lodhje,humbje
e oreksit ,nauze, të vjella,dhembje barku,urinë e errët,jashtqitje të
zbehtë,dhembje në nyje, verdhëz. Testet e hepatitit B mund ti kerkoni kur
rezultatet dhe testet rutinë si ALT dhe / ose AST jane te ndryshuara.
Një test për antigjenin të hepatitit B (HBsAg) mund të
jetë më i miri për ekzaminim ne kategoritë me me shume mundesi për të fituar
hepatit B si p.sh.
Njerëzit e lindur në zona ku ka me shume raste me HVB ,
njerëzit qe s’ mund të vaksinohen dhe prindërit e cilëve mund të jene bartes ,
homoseksualet , personat që mund të kene enzima të mëlçisë (ALT dhe AST) te
ngritura, njerëzit qe punpjne ne kujdesin shendetesore ,ata qe transplantojne
organe, njerëzit me sëmundje të veshkave si insuficienca, gratë shtatzëna,
foshnjat e lindura nga nenat me infeksion të hepatitit B, partnerë seksual me
HBV, ata të infektuar me HIV ose HCV, individët që gjenden në ambientet
korrektuese, njerëzit që injektojnë drogë, njerëzit që dhurojnë gjak, plazma,
ind, organe ose spermë. Kur testet e hepatitit B përdoren për të monitoruar
personat me infeksione kronike të hepatitit B, ato mund të kryhen rregullisht.
Antigjeni sipërfaqësor i hepatitit B (HBsAg) dhe
antigjeni i hepatitit B (HBeAg), shpesh së bashku me ADN HBV, maten zakonisht
rreth çdo 6 muaj deri në një vit pasi që, tek disa njerëz, HBeAg (dhe, më
rrallë, HBsAg) do të largohen vete. Në ata që janë duke u trajtuar për teste
kronike të HBV, HBeAg dhe HBV ADN mund të përdoren për të përcaktuar Po qe se
trajtimi është i suksesshëm.
Shënim: Ekzistojnë disa tipe (shtame) të HBV që s’
e bëjnë antigjenin elektronik. Në zonat ku këto shtame të HBV janë të zakonshme
(në Lindjen e Mesme dhe Azi), testimi për HBeAg s’ është shumë i dobishëm.
Në këto raste, një rezultat negativ HbeAg s’ do të thotë
domosdoshmërisht që personi s’ është infektiv; mund të jetë që personi të
infektohet me një tendosje që s’ e bën antigjenin elektronik.trajtimi
monitorues i infeksionit kronik: Po qe se rezultatet nga testimi fillestar dhe
përcjellës tregojnë se një person ka hepatit kronik B, atëherë individi mund të
mjekohet me ilaçe dhe efektiviteti i këtij trajtimi mund të monitorohet duke
përdorur testet për antigjenin HBe dhe HBs dhe antitrupat dhe ADN HBV: Po qe se
HBsAg bëhet negativ dhe anti-HB bëhet pozitiv gjatë tretmanit , kjo zakonisht
tregon që trajtimi është efektiv dhe se trajtimi mund të ndërpritet pas një
6-12 muaj shtesë.
Po qe se HBeAg bëhet negativ dhe anti-HBe bëhet pozitiv gjatë
tretmanit, kjo zakonisht tregon se është efektive dhe se trajtimi mund të
ndërpritet pas 6-12 muajve , megjithëse virusi mund të rishfaqet më vonë,
kështu që monitorimi i vazhdueshëm është i nevojshëm. ADN HBV mat sasinë e
virusit të pranishëm në gjak.
Një rezultat i lartë zakonisht nënkupton që virusi po
përsëritet në mënyrë aktive dhe se trajtimi s’ është efektiv. Një rezultat i
ulët ose ai që raportohet si nën një kufi më të ulët (asnjë i zbuluar) do të
thotë që virusi s’ është i pranishëm ose është i pranishëm në numra kaq të
ulët sa s’ mund të zbulohet.
Kjo zakonisht tregon që terapia është efektive në kontrollin
e replikimit të virusit; megjithatë, virusi mund të rishfaqet Po qe se trajtimi
është ndalur.
Edhe keto nevojitet ti dini – Edhe Po qe se s’ keni simptoma,
një infeksion HBV mund të dëmtojë mëlçinë tuaj dhe ju mund ta përhapni
infeksionin te të tjerët. Për këtë arsye, është e rëndësishme të testoheni Po qe se
mendoni se keni qenë të ekspozuar ndaj HBV.Analizat e gjakut ekzaminojnë të
gjithë panelin për virusin e hepatitit B (ADN HBV), antigjenin sipërfaqësor të
hepatitit B (HbSAg) dhe antitrupat thelbësorë të hepatitit B
(anti-HBc).Pacientet nevojitet te njoftohen për çdo reagim pozitiv të konfirmuar.
Njerëzit të cilët marrin një njoftim në lidhje me infeksionin e mundshëm me
hepatit B nevojitet të vizitojnë ofruesin e tyre të kujdesit shëndetësor për
testime të mëtejshme. Mjeku i kujdesit shëndetësor do të urdhërojë teste shtesë
për të bërë një diagnozë të duhur dhe të përcaktojë Po qe se është i nevojshëm
trajtimi.
Po qe se jeni të ekspozuar ndaj HBV dhe s’ jeni
vaksinuar, një infeksion mund të shmanget duke marrë një doze me globulin imune
të hepatitit B (HBIG) brenda 24 orëve dhe në mënyrë tipike do t’ju jepet edhe
doza e parë e vaksinës së hepatitit B.Një test është në dispozicion për të
përcaktuar llojin specifik e virusit të hepatitit B që po shkakton infeksionin
e një personi. Ky quhet genotyping HBV. Sidoqoftë, ky testim aktualisht
përdoret kryesisht në ambiente kërkimore dhe jo për qëllime klinike.
Të gjitha hulumtimet e nevojshme për këtë sëmundje
i realizojmë ne në Olive Medical & Laboratory në mënyrë të saktë.
[ad_2]
