Poezi për ketrin
Ketrushi
Herë në një degë,
herë në një tjetër,
ngjitet dhe zbret,
luan në drurë, një ketër.
Dhe rrok një arrë,
dhe kap një gogël,
fluturon mes drurësh,
në lodër.
Dhe flak një arrë,
dhe flak një gogël,
e s´ndjehet kurrë,
i vogël.
Kur flak një Sto arrë,
kur hedh një gogël,
jetën e kthen
në lodër.
